De eerste warme en zonnige lentedag was aangebroken. Een dag om heerlijk te zwemmen en te spelen bij het bosmeertje. Sommige elfen kinderen waren aan het spetteren en spatteren in het water. Anderen waren met elkaar de Aardedans aan het zingen in de bloemenweide.
De kleine elfen kinderen waren druk met het vertroetelen van de pasgeboren nieuwe dieren. Het gefluit van de vogels en het gezang van de elfen kinderen gaven het bos weer een nieuw lied. De heerlijke geuren van de Lente en de eerste warme zonnestralen zorgden voor een hele hoop plezier in het bos van Liefland.
Elfje Elfino kon vandaag niet meedoen. Hij was ziek geworden en moest thuis blijven in bed. Vandaag kon hij alleen maar kijken naar al het plezier.
Hij wilde zo graag meedoen, maar zijn orgaantjes hadden er vandaag echt geen zin in.
Elfino had namelijk een hele verdrietige week gehad.
Elfino’s verdriet was begonnen met het verlies van Doortje, zijn allerliefste vogel vriendin. Doortje was een klein regenboogvogeltje wat hij een jaar terug gewond in het bos had gevonden. Elfino’s liefdevolle zorg had Doortje weer helemaal gezond en vliegklaar gemaakt.
Doortje en Elfino waren onafscheidelijk. Ze reisde overal mee naartoe, zittend op Elfino’s schouder. Doortje ging zelfs mee naar de Elfenschool. Maar kleine vogeltjes worden groot, zo ook Doortje. En deze week zag Doortje ineens een super mooi regenboog mannetje voorbij vliegen en ze was opslag verliefd geworden.
Elfino was natuurlijk ook blij voor Doortje en haar nieuwe mannetje, maar diep van binnen was hij heel verdrietig dat de dag was aangebroken dat ze ging uitvliegen met haar nieuwe mannetje om hun eigen gezin te stichten.
Diep van binnen moest Elfino huilen, maar de andere elfen kinderen op school vonden dat hij zich aanstelde met zijn tranen van verdriet. Want een vogel gaat uitvliegen en dat wist iedereen in Liefland. Dus hield Elfino zich groot en slikte zijn verdriet door. Hij moest sterk zijn, vertelde hij zichzelf.
Maar de Elementen en de orgaantjes in hem waren het hier niet mee eens. Doordat Elfino zijn verdriet verstopte, werd het element van verdriet ongelukkig. Het element Metaal in Elfino wilde juist dolgraag huilen, zodat er weer gelachen kon worden. Maar Elfino wilde niet dat de andere kinderen of zijn ouders hem zouden zien huilen. Elfino besloot niet te luisteren naar zijn emoties en de elementen in zijn lichaam. Hij wilde liever ziek zijn, dan uitgelachen worden om zijn verdriet om Doortje.
Het duurde niet lang voordat de organen kinderen van het element Metaal ook ongelukkig en ziekjes begonnen te worden. Door het steeds weer inslikken van zijn verdriet, kreeg Elfino het benauwd. En doordat hij niet wilde huilen kon hij het plotselinge verlies van Doortje ook niet zo goed loslaten. Waardoor zijn darmen ziekjes werden en hij niet meer een grote boodschap kon doen op de wc.
Nu Metaal en zijn kinderen Long en Dikke Darm ziekjes waren geworden, duurde het niet lang voordat de andere Elementen in Elfino zijn lichaam ook werden aangestoken.
Water en haar kinderen Nier en Blaas, maakten Elfino erg moe en bang. Hout en zijn kinderen Lever en Galblaas gaven Elfino pijn in zijn schouders en maakten hem boos. Vuur en zijn kinderen Hart en Dunne Darm kregen het te heet en gaven Elfino koorts, waardoor Elfino heel gek en hysterisch begon te praten.
Element Aarde en haar kinderen Maag en Milt, waren helemaal de weg kwijt en begonnen daardoor te draaien in alle richtingen. Door de duizeligheid werd Elfino ook nog misselijk. De misselijkheid was de druppel. Elfino zijn ouders maakten zich grote zorgen en besloten de hulp in te roepen van de Elementen Dokter.
De Elementen dokter liep met zijn grote kruidentas de slaapkamer in van Elfino. Hij vroeg Elfino wat er gebeurd was deze week. Elfino begon te vertellen over Doortje en al gauw wist de dokter waarom hij ziekjes was geworden. Zijn krachtige Aarde kruiden waren vandaag niet nodig.
‘Mijn lieve Elfino, zei de dokter. Ik weet dat kinderen af en toe hard kunnen zijn tegen elkaar en dat je daarom liever niet je verdriet wil laten zien.
Maar door niet te durven huilen ben jij ziek geworden. Je allerliefste vriendin Doortje is weg en dat doet pijn. Jij bent belangrijk Elfino, dus ook jou verdriet.
Als je een donkere emotie zoals verdriet niet wil voelen, verdwijnt het licht en geluk in het Element wat bij verdriet hoort, je Metaal.
De kinderen van metaal, Long en Dikke Darm worden dan ook ongelukkig en ziekjes. Hierdoor raakt jou ronddraaiende Elementen cyclus uit balans, toverdeurtjes gaan dan dicht en andere donkere emoties en vervelende kwaaltjes in de andere Elementen krijgen dan de kans om groter te groeien, legde de dokter geduldig aan Elfino uit.
De dokter vervolgde zijn verhaal en zei: ‘ jou tranen zijn water en zorgen ervoor dat de onzichtbare rivieren van lichtenergie in jouw lichaam blijven stromen. Het water in die rivieren houden de Elementen cyclus draaiende en al jouw organen gezond.
Dus als jij je vandaag weer beter wilt voelen, wordt het toch echt tijd voor een heerlijk potje huilen. Lieve Elfino, voel je verdriet om je lieve Doortje en weet dat je dit verdriet alleen kan voelen, omdat je zoveel gelukkige momenten met haar hebt gehad. Je verdriet is geboren uit jullie momenten van geluk.
Na deze lieve en geruststellende woorden van de Elementen Dokter, brak Elfino pardoes in tranen uit. Hij mocht eindelijk huilen van zichzelf. Na uren huilen, voelde hij zich alweer beter. En na een grote boodschap op het toilet rende hij vliegensvlug de trap af en vroeg enthousiast aan zijn ouders of hij nog even buiten mocht spelen.
‘Maar natuurlijk lieve Elfino, antwoorden zijn ouders. We zijn blij dat je, je weer beter voelt’.
De Aardedans in de Bloemenweide was weer begonnen en Elfino danste als nooit daarvoor.
